Φυλαγμένον βαθιά εις την αγκάλην τους, τα χώματα ετούτα με κράτησαν αθάνατον! εως ότου νους και χείρες βροτών αγαπημένων εις το φως με ανέσυραν. Και καθώς ηνία μονάχα εις το χέρι εκρατούσα, με ονόμασαν Ηνίοχον!
Εγώ ο Ηνίοχος, νικητής εις τα στάδια των ευγενών αγώνων, γεννημένος από τον υπερτέλειον γάμον της παρθενικής ταύτης γης της Ελλάδος με τον υπέρτατο Νου – πες τον αιθέρα ή λογισμό – εσαεί παραμένω στοχαστικός και ένθεος των γεννητόρων μου λάτρης.
Ακαταπόνητος ηγωνίσθην και αγωνισθήσομαι, έως ότου πληρωθεί πάσα ψυχή αγάπης και πάσα γη, αξίων και ωραίων ανθρώπων, βροτών, που ελεύθεροι θα ζουν, αναπνέοντες δικαιοσύνην, κάλλος, έρωτα!!!